γεια στις πόλεις. (μου λείψατε)

Τις πόλεις τις εξηγείς τα χαράματα। τις καταλαβαίνεις τη στιγμή που στέκονται λίγο ακίνητες, λίγο πριν, λίγο μετά το χαμό। τις πόλεις με το μολυσμένο ουρανό και τις μουσικές που ενώ ξεκινάνε από διπλανά μπαλκόνια δε συγχρονίζονται ποτέ। και δε συναντιούνται ποτέ। οι πόλεις είμαστε εμείς। τα χαράματα। στην πιο εκωφαντική ησυχία τους।
ω ρε φίλε...με κούρασαν οι εξορίες।ειδικά επειδή τις διαλέγω।και πρέπει να τις αγαπήσω γι αυτό.