National geography...του κώλου.

ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΕΠΙ ΧΑΡΤΟΥ

Καταμεσούσης της νυκτός, λαμπιριζούσης της σελήνης, ένθεν, εκείθεν και εντεύθεν του Αλιάκμονος, εις οικίαν ημικατεστραμμένην, ήτοι ερείπιον. Μετ' επίπλων πεπερασμένων δεκαετιών και καταψύκτου δύσχρηστου του οποίου ο ιδιοκτήτης αμελεί συστηματικώς όπως εμφανισθεί. Μετά μπυρών, κενών τενεκεδακίων και σβησθέντων σιγαρέττων. Μετά βοών άρκτων και λύκων καταβασθέντων εκ των παραπλεύρων ορέων. Άνευ ανθρωπίνου φωνής (ε, καλά, τον Μπακιρτζή δεν το λες κι ανθρώπινη φωνή..).
Θαρρώ καταλήφθηκα από το πνεύμα του αρχιφύλακα που κυνηγούσε τον Γκαντάρα το ληστή..

(στη φωτό, ο επικηρυγμένος, όπως ενεφανίσθη επάνω σε χαρταετό εις την Καρίτσαν Λαρίσης την 13ην Ιουνίου 2009)

Κι αφού αυτός πέθανε πια, ποιός θα με υβρίσει τεχνηέντως όπως εκείνος... Τι μου τον άφησε τον καταψύκτη ο προηγούμενος.. Χάθηκε να μ' αφήσει ένα πιάνο κι ας μην ξέρω ούτε μια νότα να πατήσω (έτσι το λένε;)... Εγώ τι ν' αφήσω στον επόμενο; Όποιο σπίτι αλλάζω, πάντα κάτι αφήνω να το βρει ο επόμενος κι ελπίζω κι εκείνος ν' αφήσει με τη σειρά του κάτι στον μεθεπόμενο και πάει λέγοντας... Στα άχρηστα είναι η ομορφιά λένε. Κι έτσι θα γεμίσουμε ένα σωρό σπίτια με πολυκαιρισμένα άχρηστα αντικείμενα. Έχουμε σχέδιο λέμε... Το δικό μου το σπίτι είναι μετακινούμενο με μόνη σταθερά εμένα και τα τασάκια. Α, και την Τέχνη και Ψυχανάλυση του Φούλερ. Κολλάω πάντα περίπου 37 σελίδες πριν το τέλος. Τέσσερις πόλεις έχει αλλάξει μαζί μου, χώρια τα νησιά, και προκοπή δεν είδε.
Από δω δε φαίνεται το ποτάμι. Μόνο ο Όλυμπος. Πάλι. Όπου και να φύγω τον Όλυμπο έχω θέα. Σταθερά. Από άλλες γωνίες. Και πάντα χιονισμένος. Να λιώσετε ρε, καλοκαίρι έχουμε! Να του βάλω ροδάκια, να τον παραπέρα, μου κρύβει τη θέα. Εδώ στην άκρη του Αλιάκμονα θυμήθηκα τον Παγασητικό. Κι είμαστε αρκετοί εκείνοι που χαθήκαμε τα βράδια εκεί.. Μόνο για το βορρά είναι οι μουσικές των Κολυμβητών, κάτω απ' τον Παγασητικό σαν να ξεφτίζουν.. Πώς είναι να χάνεσαι στον Παγασητικό...Θες τα παιδικά τα χρόνια, θες τα καλοκαίρια, θες που είναι κλειστός ασφυκτικά ο τόπος...μόνο εκεί μπορεί να χαθεί ο κόσμος. Εκεί και στην Αμοργό, που είναι πεδίο μαγεμένο οπότε το χάσιμο δε μετράει, είναι δεδομένο. Οπουδήποτε αλλού μας βρίσκει ο αρχιφύλακας.. Και πιο πολύ μέσα μας. Άμα χάνεται ο κόσμος μέσα σου τι να προλάβεις να σώσεις...

Ταξιδιάρικα πουλιά κι αγέρα, πότες θα μας πάρετε κι εμάς..
πέρα στου Αιγαίου τα νησιά, στου πελάγου τις ατέλειωτες αμμούδες...
(του χρόνου θα πάω κατά θάλασσα μεριά, υ-πό-σχε-ση)



Το τασάκι θα του αφήσω κι ας μην καπνίζει. Να το αρχίσει. Όχι ο αρχιφύλακας, ο επόμενος.
Όχι άλλα λάθη, πάντα λάθη.

See you when I see you

(που θα' λεγε κι ο Γκαντάρας στους συντρόφους άμα ζούσε σήμερα)