That can only mean one thing.And I don't know what that is...


Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2011

περπατώ εις τους Κήπους μονάχη....(κι ο λύκος ήταν πάντα εδώ)

τα χέρια μου μυρίζουνε θαλασσινή αλμύρα, μανταρίνι και τσιγάρο। και φυτρώνουν κάτι λουλούδια μέσα στο χειμώνα, πολύ καθημερινά, πολύ αδέξια, που μυρίζουν καλοκαίρι। παγκάκια δεν υπήρξαν ποτέ σ' αυτές τις παραλίες। μόνο κακοτράχαλα βράχια। μια σκουριασμένη καντίνα। και μια παρέα που κάνει βόλτες έναν ξεχαρβαλωμένο καναπέ μέσα σους χαλικόλοφους।
Η Ιστορία γράφεται πλέον τις μέρες και τις ώρες των δελτίων κάτω απ' τα τραπέζια। Η ιστορία όμως γράφεται τις νύχτες। πάντα।

Δεν υπάρχουν σχόλια: