Σε ένα δάσος σκοτεινό βγήκε σεργιάνι η ψυχή

Ένα αχ και ενα γιατι..
πιασμένα χερι χερι βολτάρουν στα χείλη μου..ανηφορίζουν στη σκέψη μου .. κατηφορίζουν στη καρδιά μου...







Σε ένα δάσος σκοτεινό βγήκε η ψυχή μου για σεργιάνι.. Μαύροι κορμοί σκεπασμένοι με βρύα και λειχήνες..χορταριασμένα μoνοπάτια.
Βρήκε μια πέτρα κι έκατσε να ξαποστάσει μέσα στο αφιλόξενο τοπίο ..
Μάτωσαν τα χείλη της..σφιγμένα..μη και της ξεφλυγει το αχ, μη και της ξεγλιστρήσει το γιατί κι ενοχλήσει το δάσος, μην και το προκαλέσει..

Τα άσπρα που 'ταν ντυμένη λερώθηκαν απ'τις λάσπες, σκίστηκαν απο τους άγριους θάμνους..βάφτηκαν απ' τα χείλη της...
Κι είναι τόσο υγρά και κρύα σ'αυτόν τον τόπο..

Καθισμένη εκεί αγκαλιάζει τον εαυτό της αφού δεν είναι εκεί εκείνος..
Εκείνος που θ'άνοιγε τα χέρια του..φτερούγες..και θα την έκρυβε από την ασχήμια τούτου του τόπου....
Εκείνος που θ'άνοιγε τα χέρια του..φτερούγες.. και θα την έκλεινε στην αγκαλιά του,να μη νιώσει ξανά ποτέ τούτο το κρύο...
Εκείνος που θ'άνοιγε τα χέρια του..φτερούγες..και θα την έπαιρνε μακρυά σε κόσμους όμορφους, σε λιβάδια πράσινα, σε δάση φιλόξενα...

Αλλά δεν είναι εδώ εκείνος κι έτσι συνεχίζει να κάθεται στην πέτρα και να αγκαλιάζει τον πληγωμένο της εαυτό.

God is dead! Long live Nick!!!

"Πιστεύω εις έναν Σπηλιά..."



Jesus of the moon

I stepped out of the St. James hotel
And I left you behind curled up like a child
A change is gonna come
And as the door whispered shut
I walked on down the high-windowed hall

You lay sleeping on the unmade bed
The weatherman on the television in the St. James hotel said
That the rains are gonna come
And I stepped out on the streets
All sparkling clean with the early morning dew

Maybe it was you or maybe it was me?
You came on like a punch in the heart
Lying there with the light on your hair
Like a Jesus of the moon
A Jesus of the planets and the stars

Well, I kept thinking about what the weatherman said
And if the voices of the living can be heard by the dead
Well, the day is gonna come when we find out
And in some kind of way I take a little comfort from that
Now and then

'Cause people often talk about being scared of change
But for me I'm more afraid of things staying the same
'Cause the game is never won
By standing in any one place
For too long

Maybe it was you or maybe it was me?
But there was a chord in you that I could not find to strike
You lying there with all the light in your hair
Like a Jesus of the moon
A Jesus of the planets and the stars

I see the many girls walking down the empty streets
Maybe once or twice one of them smiles at me
You can't blame anyone for saying hello
I say hey
I say hello… I say hello…

Will it be me or will it be you?
One must stay and one depart
You lying there in the St. James hotel bed
Like a Jesus of the moon
A Jesus of the planets and the stars

I say hello... hello... hello...

Kαι για να το ακούσετε κιόλας ... πουλάκια μου...
(no video)


Άντε να δούμε!

Αλλιώτικη μέρα

Ξύπνησα κεφάτη το πρωί
έδιωξα από πάνω μου τη γκρίνια
έγιναν τα μάτια μου λουστρίνια
πήρα τη ζωή μου απ' την αρχή

Κοίταξα την πόλη τρυφερά
έδιωξα το σύννεφο το γκρίζο
ένιωσα σαν άστρο να γυαλίζω
μέσα σ' ανθρωπάκια σκοτεινά

Αλλιώτικη μέρα ανάβω φωτιά
σου λέω "καλημέρα" σε παίρνω αγκαλιά
Αλλιώτικη μέρα καλό ξαφνικό
μαζί μ' όλα τ' άλλα κι εμένα αγαπώ
μ' αγαπώ

Μέτρησα τον κόσμο δυο φορές
μέσα στα απλά ειν' τα ωραία
όπως όταν είμαστε παρέα
τι καλό που κάνει ένας καφές

Μέσα από παράπονα συρτά
ξέφυγε κι αλλάζει η ζωή μου
σήμερα γιορτάζει η ψυχή μου
κι όλα θα τα δω χρωματιστά

Αλλιώτικη μέρα ανάβω φωτιά
σου λέω "καλημέρα" σε παίρνω αγκαλιά
Αλλιώτικη μέρα καλό ξαφνικό
μαζί μ' όλα τ' άλλα κι εμένα αγαπώ
μ' αγαπώ


Στίχοι: Τασούλα Θωμαϊδου
Μουσική: Τάσος Μπουγάς
Ερμηνεία: Τάνια Τσανακλίδου

Νύχτωσε παλι.
Η μέρα που ήταν να'ρθει τι απέγινε;


Από το ποίημα "Λέξεις"
Γιάννης Αγγελάκας, "Πώς τολμάς και νοσταλγείς τσόγλανε;"

ΓΙΑ ΤΟ BLOG ΜΑΣ!!!

ΑΣ' ΤΟΝ ΤΡΕΛΛΟ ΣΤΗΝ ΤΡΕΛΛΑ ΤΟΥ!!!

Είδα έναν άντρα να πέφτει

Είδα έναν άντρα να πέφτει
όμως δεν πρόλαβα να κάνω ευχή


Γιάννης Αγγελάκας απο την ενότητα "Αποσπάσματα από ανοκλήρωτες σκέψεις" της συλλογής "Πώς τολμάς και νοσταλγείς τσόγλανε;"

Θέλω μια τριανταφυλλιά

Θέλω να τρέξω σε ένα δάσος απο ανθισμένες αμυγδαλιες..
με φτέρες και πρασινάδες για χαλί κάτω από τα πολύχρωμα φουστανάκια των αγριολούλουδων..
με τον γαλάζιο ουρανό για σκεπη και με μεθυστικά γιασεμια να οριοθετούν τον κόσμο μου σε ρόλο τοίχων.
Θέλω στη μέση αυτού του κοσμου μια κόκκινη τριανταφυλλιά που αντί για αγκάθια θα φοράει άστρα τ' ουρανού....

Θα τη φροντίζω και θα την αγαπάω την τριανταφυλλιά μου..
θα της χορεύω και θα της τραγουδάω.
Θα χορεύω μαζί με τα πέταλα απο τις αμυγδαλιές
που θα της χαρίζουν τα άσπρα άνθη τους..
και θα της τραγουδάω με τη μελωδία της βροχής
που θα της χαρίζει τις διάφανες κόρες της...

Χρώματα..

Πηρες την παλέτα με τα πιο όμορφα χρώματα του κόσμου
κι ήρθες και ζωγράφισες τη ζωή μου..
και της έδωσες χρώμα και φως
κι έδιωξες το ασπρόμαυρο που δέσποζε, το εκθρόνισες αυτό το άσπρο και το μάυρο
αυτό το κενό και τη μοναξιά.
Ήρθες σαν ένας μπόμπιρας
κι άνοιξες το μπλόκ ακουαρέλας της ψυχής μου
κι όλα τα σχεδιάκια που είχα φτιάξει..
τα ντυσες με τα πολύχρωμα πανωφορια της χαράς..

Άσφαλτος

Άσφαλτος υγρή, χειμωνιάτικη.
Από όπου πέρασα έμεινα ξένη.
Άσφαλτος λερωμένη κι άχρηστη
μα εσύ θυμάμαι φορούσες φτερά.
Ναι αλλά πότε;
Στα όνειρά μου μάλλον, στα όνειρά μου, ναι.
Κι ίσως, ακόμα πιο παλιά.
Οπτικές ίνες, διαδικτυακές σιωπές,μας ένωναν και μας χώριζαν.
Συνήθισα την απουσία.
Συνήθισα το ψυχρό γαλάζιο σου φως.
Έπειτα άρχισα να σου μοιάζω
κατέστρεφα τον εαυτό μου για σένα.
Μετά τον κατέστρεφα μόνο για μένα.
Ώσπου μια μέρα άνοιξες την πόρτα καί μπήκες.
Χωρίς φτερά,χωρίς αποσκευές,χωρίς αγάπη
μ ένα τεράστιο παγωμένο φεγγάριστο δεξί σου ώμο.
Το 'ξερα
Έτσι ξαφνικά θα 'ρχόσουν από δρόμους αχάρακτους ακόμα.
Ήρθες κι έμεινες ξένος.
Ξένος.
Ακατανόητα λόγια, παρεξηγημένες σιωπές,κοφτές ανάσες
ήρθαν και πάγωσαν,γίναν χαλίκια, κύλισαν κάτω.
Ο έρωτας μου, μαύρη λιωμένη πίσσα,κύλησε πάνω τους,τα σκέπασε.
Ανάμεσά μας άσφαλτος πού ολοένα μακραίνει,από τότε.
Άσφαλτος που γυαλίζει και σκίζει τη ζωή μου στα δύο.
Σου την έχω στημένη.
Αν διαλέξεις το δρόμο αυτό,ούτε εδώ,ούτε εκεί θα με βρεις.
Θα σαι πάντα ανάμεσα,κι εγώ,πάντοτε ξένη.

Μουσική: Μιχάλης Δέλτα
Στίχοι- Ερμηνεία: Τάνια Τσανακλίδου

SALUTE

To every animal who eats or shoots his own kind

And every hunter with rifles mounted in pickup trucks

And every private marksman or minuteman

with telescopic sight

And every redneck in boots with dogs

and sawed-off shotguns

And every Peace Officer with dogs

trained to track & kill

And every plainclothesman or undercover agent

with shoulderholster full of death

And every servant of the people gunning down people

or shooting-to-kill fleeing felons

And every Guardia Civil in any country guarding civilians

with handcuffs & carbines

And every border guard at no matter what Check Point Charley

on no matter which side of which Berlin Wall

Bamboo or Tortilla curtain

And every elite statetrooper highwaypatrollman in custom-

tailored ridingpants & plastic crash helmet

& shoestring necktie & sixshooter in silver-

studded holster

And every prowlcar with riotguns & sirens and every riot-tank

with mace & teargas

And every crackpilot with rockets & napalm underwing

And every skypilot blessing bombers at takeoff

And any State Department of any superstate selling guns

to both sides

And every Nationalist of no matter what Nation in no matter

what world Black Brown or White

who kills for his Nation

And every prophet or poet with gun or shiv and any enforcer

of spiritual enlightenment with force and any

enforcer of the power of any state with Power

And to any and all who kill & kill & kill & kill for Peace

I raise my middle finger

in the only proper salute


Lawrence Ferlinghetti

Με γεια τη φωλιά μας!!!

Εδώ είστε πουλάκια μου;;; Καλωσήρθαμε, λοιπόν, ας παραλογιστούμε ομαδικώς...

If If I was young, I'd flee this town
I'd bury my dreams underground
As did I, we drink to die, we drink tonight...

BEIRUT-ELEPHANT GUN