Σήμερα με πήρε τηλέφωνο μια φίλη και μου θύμισε τη γυάλα με τα χρυσόψαρα που της πήρα στα γενέθλια της πριν 8 χρόνια. Τα χρυσόψαρα ψόφησαν δύο μέρες μετά κι απόμεινε η γυάλα. Την έκανε λέει καραμελοδοχείο σήμερα.
Και μετά θυμήθηκα τη μπαλονοσύνθεση που είχα πάρει πέρυσι σε μια φίλη για αποχαιρετιστήριο δώρο. Εμένα δε μ' αρέσουν τα μπαλόνια, άλλοι με βάλανε. Κι όμως εγώ ξέμεινα να τα κουβαλάω μέσα στη βροχή για δυο ώρες, περπατώντας τη μισή πόλη, φτάνοντας μέχρι τη δουλειά, τρώγοντας τρελή καζούρα. Κι ήμουνα μια τρελή, βρεγμένη, με μπλεγμένα μαλλιά, με μοβ πανωφόρι, μια κουτσουλιά στο πέτο που δεν μπορούσα να την καθαρίσω αφού δεν είχα άλλα χέρια και πέντε μπαλόνια. Τα μπαλόνια έσκασαν μόνα τους. Δεν προλάβαμε να εισπνεύσουμε το ήλιο. Και τρόμαξαν κι οι θαμώνες στο μαγαζί απ' την 'έκρηξη'.
Και συνεχίζω τα καραγκιοζιλίκια αλλά αναρωτιέμαι...πιο τελικά το όφελος. Γενικά.
6 σχόλια:
Το όφελος είναι προφανές:
Πρπονείστε για βοηθός του Σπαθάρη!
Το σκέφτηκα αγαπητέ κι αυτό, για στροφή στην καριέρα μου...Αλλά επειδή συμπέρανα ότι χρυσάφι πιάνω και σκατά γίνεται λέω να αφήσω τον Σπαθάρη στην ησυχία του.Με μένα, ποιός ξέρει αν θα του ξημερώσει η επόμενη μέρα...
σε αυτό το προαιώνιο ερώτημα μια είναι η απάντηση.
και δεν ξέρω πια είναι αυτή.
Σ' αυτό καταλήγω κι εγώ.
ΥΓ:Ο παλιός αποτέτοιος είστε ε; Μου είναι γνωστή αυτή η απελπισιά. Η παλιά μούρη ήταν πιο αποτέτοια...
Δεν ξέρω ποιο είναι το όφελος αλλά αν δε κάνουμε καραγκιοζιλικια, τι θα κάνουμε επιτέλους σ'ετούτη τη ζωή;;;
Τι να κάνουμε...μια τρύπα στο νερό, σαπουνόφουσκες στο Ζογγολόπουλο, ακροβατικά στην ταράτσα, μονολόγους αρχαίου δράματος με κουβέρτες για χιτώνες...πάλι τα ίδια;
(Μη μ' ακούς, μπορεί και να χω πιεί...)
Δημοσίευση σχολίου