Ένας γλυκός μήνας

Περπατώ πάνω στο σώμα της άδειας πόλης και πόσο τη χαίρομαι αυτήν την ηρεμία της
σα σώμα γυναικείο που κινείται ράθυμα ξαπλωμένο κάτω από μια δροσερή σκιά ενός πεύκου
λίγα αυτοκίνητα λίγοι άνθρωποι λίγος θόρυβος λίγο άγχος ,για τους περισσότερους.
Όλα μικραίνουν τους καλοκαιρινούς μήνες και ειδικά αυτόν τον αγαπημένο και φλεγόμενο Αύγουστο.
Προφέρω το όνομα του και μου ρχεται μια γεύση καρπουζιού στα χείλη ανακατεμένη με αλμύρα

Τις μέρες γίνεται μπόμπιρας με κατάξανθες μπούκλες που τρέχει πάνω στην καυτή άμμο τσαλαβουτά σε καταγάλανα σαν τα ματιά του νερά και ξαπλώνει σε μια αιώρα με φουσκωμένη κοιλίτσα από φρούτα και ψάρια..αναβλύζει μια γλύκα αυτό το παραδομένο στον ύπνο παιδικό του πρόσωπο ..αλλά ακόμα και τώρα δεν παύει να κρύβει μια υποψία σκανταλιάς


Τα βράδια του γίνεται ένα μελαχρινό παλικάρι με ηλιοκαμένο δέρμα σπαστά μαλλιά πασπαλισμένα θαλασσινά αλάτια και δυο καστανά γλυκά μελαγχολικά μάτια καρφωμένα στον ουρανό ..τα βλέπει η σελήνη και γλυκαίνει και τους χαρίζει την πιο όμορφη ολόγιομη όψη της


Κι είναι μια ώρα..αυτή η ώρα μετά το ηλιοβασίλεμα και πριν σκοτεινιάσει η πλάση.. μετά το μπόμπιρα και πριν το παλικάρι..η πιο καταθλιπτική, η πιο μελαγχολική ώρα
που μένεις μόνος χωρίς το γέλιο του μπόμπιρα χωρίς το χάδι του παλικαριού
χάνομαι στα σοκάκια του μυαλού
βουλιάζω σ'αυτό το γαλάζιο και το μωβ τ'ουρανού
και αν και το ηλιοβασίλεμα έχει περάσει εμένα ο ουρανός μου φαίνεται φλεγόμενος ξανά
αλλά δεν είναι πυρκαγιά ..όλος ο ουρανός μια φλόγα
απλά μια φλόγα να αχνοφέγγει στα σοκάκια μου..
δεν βρίσκω τον δρόμο του γυρισμού..κι ας έριχνα σε όλη τη διαδρομή χούφτες άμμο

Ο μπόμπιρας θα την εξαφάνισε την άμμο μου..μια ακόμα σκανταλιά..
χαμογελώ κι εκείνη την ώρα με τραβάει από τη φούστα ένας άλλος μπόμπιρας κι επανέρχομαι ξανά στην ήσυχη Τσιμισκή