και κάθομαι μπροστά στο μαύρο πρόσωπό της
σε αυτό το πρόσωπο που καθρεφτίζει την μορφή του αγαπημένου της πάνω του..
αλλοιωμένα τα χαρακτηριστικά της από την αγάπη
αυτή διάφανη αυτός μαύρος..κλέβει το χρώμα του
ο μόνος τρόπος για να τον φέρει κοντά της
αεράκια και βοριάδες στρατόσφαιρες και μάζες πολύχρωμων αερίων ανυπέρβλητα εμπόδια..
μα αυτή τον αγαπά με τον δικό της τρόπο
με έναν τρόπο που μόνο η αγάπη η ίδια με όλους τους πορφυρούς παρατρεχάμενους της μπορεί να υποδείξει.
Σήμερα αυτός έχει καρφιτσωμένη στο πέτο μια ζουμερή μεγάλη φέτα σαγκουίνι.Κι αυτό το σαγκουίνι πως καθρεφτίζεται πάνω της
Δρόμος από φρουτένια κόκκινα σχεδόν δάκρυα-ποτάμια
ένα δάκρυ φτάνει μπροστά μου.
Δε χορταίνω να τους κοιτώ..
ένα ζευγάρι που θαρρείς δεν είναι ζευγάρι αλλά έχει ενωθεί σε μια οντότητα
Δεν υπάρχει διαχωριστικό στον ορίζοντα..
Ένα καράβι πέρασε και ξεκόλλησε την γραμμή αυτή που τους χώριζε
την έδεσε στην πλώρη σαν μεταξωτή κορδέλα και συνέχισε την πορεία του .
-Που είσαι?
Σιωπή.
7 σχόλια:
Έξοχα λυρικό το άρθρο. Όταν δύο άνθρωποι ενώνονται σε μία οντότητα αένανη στην κίνηση του σύμπαντος δεν πεθείνουν ποτέ... Έτσι νιώθω κι εγώ πλέον...
ΚΟΚΑ...Ξέρεις εσύ...
Ζήτω η βιταμίνη C...Πέρα από την πλάκα μ'άρεσε πολύ...
χαίρομαι πολύ για εσάς l'aesthete soleil και σας ευχαριστώ :)
chaos...ακρίβεια!
ότι μπορώ κάνω
κοκα.....κόλα!
ξέρωωω.. και καινούρια πράγματα αλλά θα στα πω ιδιαιτέρως
Ζήτω!Ζήτω!!!!
Είδες βρε φροντίζω και για την υγεία σας
Ναι στα αντιοξειδωτικά! ναι στις βιταμίνες! ναι στα σαγκουίνια!
χαχαχαχαχαχα
Πέρα από την πλάκα σε ευχαριστώ, φιλιά
Ουαου... πολύ καλό το'χετε!!! Με άρεσε!
που είσαι;
(έλα ντε..)
(αυτά τα καράβια πάντως, έρχονται ή την κατάλληλη ή τη χιρότερη στιγμή..)
blood.. κοκκινίζω.. να χαθείς :pp
φιλιά
αποτέτοιε.. κάπου πρέπει να είναι! Εκτός κι αν ΔΕΝ είναι. Εκεί θα είναι το ζόρι! Μήπως αναρωτιέμαι άδικα? Μήπως?
Άτιμα τα καράβια..σα τη θάλασσα τη μπαμπέσα.
Δημοσίευση σχολίου