"Ήταν χειμώνας…" Μόνο αυτό σκεφτόταν.
Είχαν συμφωνήσει μυστικά να μην υπάρξει το καλοκαίρι.
Οι πρώτες λέξεις έπεσαν μαζί με τα φθινοπωρινά φύλλα .Ακροβατούσαν ανάμεσα στις κιτρινισμένες από το άνυδρο καλοκαίρι λέξεις. Τις στοίβαζαν προσεκτικά για να παραγεμίσουν τα κενά του χρόνου που χάθηκε.
Με τα μάτια στραμμένα ψηλά περίμεναν τις πρώτες φθινοπωρινές ψιχάλες. "Δεν μπορεί…Θα’ ρθουν…".
Να παρασύρουν τα σαθρά μπαλώματα ή να ξεπλύνουν το τοπίο και να μπερδευτούν με τα δάκρυα στο πρόσωπο;’’
10 σχόλια:
Τόσο αλληγορικό το κείμενο αλλά ταυτόχρονα σαν να μεταφράζεται μόνο του στην κυριολεκτική ουσία που κρύβει. Και τις αγάπησα και τις δύο τις εικόνες το ίδιο, που μπερδεύομαι κάθε που το διαβάζω και τις μπλέκω μεταξύ τους.Υπέροχο
Η φωτογραφία ..φανταστική και λίγα λέω.
Ευχαριστώ αγαπητή αν και η φωτο ξεπερνάει τα πάντα.Ξαναδιαβάζοντάς το μόνο ένα έχω να πω...Η κλιματική αλλαγή μας έχει κάνει μπουρδέλο (με το συμπάθειο )γενικότερα...
αστα ρε chaos.
2 οι εποχές σου λέει καλοκαίρι και χειμώνας.
Μα εμένα που μου αρέσει το φθινόπωρο τι θα κάνω?
Εχει μια τρύπα εκεί λέει το όζον (ανήψι του Οζ θα είναι αυτο ε?..άνοστο αλλά έτσι να πέσει η θερμοκρασία) λιώνουν οι πάγοι, ανεβαίνει η θερμοκρασία...αυτά είναι προβλήματα
αλλά με τέτοια ανάρτηση πως είναι το μόνο πράγμα που μπορείς να σκεφτείς..δεν το καταλαβαινω!
:ppppp
xxx τρελλοκομείο
να σε δώκω το 23 να με δώκεις το 24?
Πάρτο ρε καρντάσι έτσι επειδή είμαι και πολύ μεγάλη καρδιά...Μήπως μου βγήκε ποτέ σε καλό;;;
Ωραία η ανταλλαγή έγινε!! φχαριστώ
Αυτό για την πολύ μεγάλη καρδιά κάντο ανάρτηση να στο σχολιάσω εκεί εδώ άλλο πράγμα έχεις γράψει, ξεφεύγουμε!
"Τις στοίβαζαν προσεκτικά για να παραγεμίσουν τα κενά του χρόνου που χάθηκε."
ο χρόνος που χάνεται..
νερό που κυλά ανάμεσα στα δάχτυλα
άμμος που αδειάζει από ένα μπουκάλι
παιδί που τρέχει
χάνεται και πίσω δεν γυρνά όσο κι αν πολλοί από εμάς θα το θελαν..
όσα παρακάλια κι όσα τάματα να κάνεις..αγύριστο κεφάλι αυτός ο χρόνος..μα ίσως διαφορετικά να μην είχε ουσία.
Ας εκμεταλλευτούμε τον υπόλοιπο!
Οι λέξεις μπαλώνουν το χρόνο... αυτό είναι πολύ ωραίο. Tις προφέρουμε για να χαρίσουμε στο χρόνο στην ακεραιότητα που του στερήσαμε, για να μπορέσουμε να τον αποδεχτούμε χωρίς να τρομάξουμε με την όψη του. Μιλάμε γι'αυτά που κάναμε που δεν κάναμε γι'αυτά που θυμόμαστε και που δε θυμόμαστε. Μεταφράζουμε το χρόνο που ζήσαμε και που δε ζήσαμε σε λέξεις γιατί αμετάφραστος είναι μια έννοια που μας διαφεύγει.
Μη μου δίνετε σημασια το κειμενο τα λεει απο μονο του ολα, και πολλά ακόμη!
(Rain motherfucker............)
διάβασα αυτό το κειμενάκι 34527 φορές, αλλά δεν μπόρεσα να βρω κάτι να γράψω.
μόνο ότι μου άφησε μια στυφή γεύση..
Υπέροχο κείμενο...
Η βροχή θα έρθει,
μέσα από μια ραγισμένη κορνίζα,
όλα τα σαθρά μπαλώματα να παρασύρει,
τα δάκρυα να ξεβγάλει,
καθώς το πρόσωπο ενδόμυχα θα χαρακώνει,
και ίσως επιβεβαιώσει,
πως πάνω στου χρόνου τις ράγες,
το Καλοκαίρι δεν θα έρθει...
Συγνώμη για τη φλυαρία μου,
ήθελα απλά να γράψω αυτά που μου ξύπνησες... Πολύ όμορφο!
Για να ξεπλύνουν τα δάκρυα... Το φθινόπωρο συνδέεται με το αισθητιστικά όμορφο και το όμορφο, το έξοχα όμορφο με την μελαγχολία και την γλυκιά νοσταλγία των χρωμάτων. Το περιμένω εναγωνίως...
Δημοσίευση σχολίου