Καλημεράαα-Sunday smile :)

2 τακούνια σε 42 τετραγωνικά

Περπατά πάνω κάτω μέσα στο άδειο δωμάτιο γράφοντας χιλιόμετρα..γδέρνοντας τα φθαρμένα σανίδια, προκαλώντας τα παράπονά τους κάθε που πατάν πάνω τους τα τακούνια της. Δεν τα ακούει.. είναι τόσο δυνατός ο θόρυβος στο κεφάλι της που κόβει τους εξωτερικούς θορύβους σαν ηχητικός φράχτης. Ένα φράγμα ήχου φτιαγμένο από καθαρή βαβούρα. Χίλιες φωνές προσπαθούν να ξεπεράσουν σε ένταση η μία την άλλη ,πλημμυρίζει το κεφάλι της και ξεχύνονται στο δωμάτιο. Τα τακούνια της συνεχίζουν να πληγώνουν τα σανίδια κι αυτά συνεχίζουν να σκούζουν και οι φωνές συνεχίζουν να παράγουν τη βαβούρα η οποία όσο περνάει η ώρα θαρρείς μεγαλώνει απειλητικά.. Τα σανίδια αρχίζουν και παραπονιούνται και για την βαβούρα..ποιοι είναι όλοι αυτοί που εισέβαλαν με το έτσι θέλω στον δικό τους χώρο και τους κλέβουν τα πρωτεία στην φασαρία?



Τα πόδια της έχουν αρχίσει να πονάνε.πόσες ώρες είναι ανεβασμένη πάνω σε αυτά τα τακούνια..μήπως έγιναν μέρες..περιμένει, απλά περιμένει και γράφει χιλιόμετρα μέσα σε 42 τετραγωνικά..
κι ύστερα κάθεται πάλι ακίνητη μπρος στο παράθυρο και κοιτάει έξω και τα μάτια της θέλουν να διαπεράσουν τις κουρτίνες ,τους τοίχους ,τα έπιπλα των απέναντι πολυκατοικιών ,θέλουν να διαπεράσουν τη συστάδα δέντρα που βρίσκεται από πίσω τους και να συνεχίσουν αν διαπερνούν τα καταστήματα που βρίσκονται στο μεγάλο δρόμο ακόμα πιο πίσω..να ανοίξει το οπτικό της πεδίο..
όλα αυτά ,μια γκρι μουντή ομίχλη σαν βρωμιά μπροστά της .
Απλώνει τα χέρια και καθαρίζει το τζάμι ,σαν υαλοκαθαριστήρες , αλλά η "βρωμια" μένει εκεί χαμογελώντας της ειρωνικά σαν την ομίχλη..
Τρώει τον δρόμο μπροστά της με τα μάτια της μα όσο κι αν προσπαθεί δεν μπορεί να δει ούτε πίσω από την αραχνοΰφαντη κουρτίνα της γειτόνισσας, ακόμα κι αν έχει σκοτεινιάσει έξω, ακόμα κι αν η γειτόνισσα έχει ανοιχτά τα φώτα..
απλά δεν μπορεί να δει..
Πλησιάζει στο τζάμι το πρόσωπό της ανασαίνει πάνω του, ακουμπά το μάγουλό της και τη δεξιά παλάμη..κοιτάει τα δάχτυλά της..αλλά πουθενά τα δικά του.
Το τζάμι θολό σα το μυαλό της , ζεστό απ'την ανάσα της .. κρύο απ΄την απουσία.

Του αφήνει ένα φιλί και βγάζει τα τακούνια.

Τα σανίδια σωπαίνουν
οι φωνές γίνονται ουρλιαχτά κυκλώνοντας το δωμάτιο
τα μάτια της γίνονται δρόμος
τα πόδια της γίνονται φτερά.

Δε θα ρθει και το ξέρει .. έχει μάθει να υποφέρει σιωπηλά και διακριτικά
Έχει μάθει να μην ενοχλεί ..έχουν μάθει να την ενοχλούν.

Μη μιλάς , δάγκωσε τα χείλη.
Χαμογέλα, καρφίτσωσε κι ένα λουλούδι στην καρδιά, εκεί που έχεις φτιαγμένο έναν οδηγό για κέντημα..πέρνα στις τρυπούλες του τα πέταλά του, να την ομορφύνεις λίγο με ένα φλοράλ καμουφλάζ.. μη φαίνεται η δακρυσμένη θλίψη της.

Βάζει αθλητικά..
χτίζει το παράθυρο..
υψώνει μια τεράστια φωνή στις φωνές της σπάζοντας τον ηχητικό φράκτη τους Κυλιέται στα σανίδια να τα ημερέψει με ένα χάδι του κορμιού της

Βγαίνει στο δρόμο..

Βλέπει.

Γεμίζοντας το μπαουλάκι

Ένα γαλάζιο πούπουλο χορεύει δίπλα μου καθώς προχωράω προς την θάλασσα για να συναντήσω την Φυσαλίδα.
Το Καλοκαίρι χαχανίζει σκουπίζοντας με την ανάστροφη του χεριού του τις κόκκινες σταγόνες του καρπουζιού που στολίζουν τα σταρένια μάγουλά του καθώς το Μελτέμι γεμίζει την πόλη νότες που αιωρούνται πάνω από τα κεφάλια των κατοίκων και των επισκεπτών της.

Η αναμονή της φυσαλίδας τελειώνει καθώς αντικρίζω τις άπειρες σταγόνες που την περιβάλλουν..μου κλείνει το μάτι και αρχίζει να μου ψιθυρίζει τις πιο όμορφες εικόνες που είδε στην θερινή περιπλάνησή της. Ένα κύμα από την Αλόννησο μου την κλέβει τάζοντάς της μαγικά καινούρια ταξίδια.

Ένα μωβ κι ένα κίτρινο νυχτολούλουδο με προσκαλούν στο μπαλκόνι τους ν'αγναντέψουμε τη σελήνη που δειλά δειλά ξεπροβάλει στο νυχτερινό στερέωμα μέσα στις αγκάλες του προστατευτικού ουρανού..χαίρομαι τ'αρώματά τους καθώς γεμίζω το σκαλιστό μπαουλάκι μου με τις εικόνες που μου χάρισε η Φυσαλίδα.

"Κάτι λείπει" μου φωνάζουν οι παπαρούνες της φούστας μου
"Κάθε πράγμα στον καιρό του κι ο κολιός τον αύγουστο..κοντεύει να μπει το φθινόπωρο..πίσω στην άνοιξη εσείς!" απαντώ.
Φεύγουν μουρμουρώντας δυσαρεστημένες..

Κινώ ξανά για την θάλασσα να γνωρίσω καμιά καινούρια φυσαλίδα
..μάλλον το μπαουλάκι δεν είναι αρκετά γεμάτο γι'αυτό μπορεί κάτι να λείπει..

Ένα γαλάζιο πούπουλο χορεύει δίπλα μου.



(photo από deviantART)

Πολλλλυ κρίμα

όχι ότι έχω κάτι να πω
όχι ότι έχω καμιά νεραϊδοσκονισμένη έμπνευση
όχι ότι είστε υποχρεωμένοι να διαβάζετε την χαζομάρα που ξεχειλίζει από τον εγκέφαλό μου και μετουσιώνεται σε λέξεις

Αυτό θα είναι ένα διαφορετικό κείμενο από αυτά που σας έχω συνηθίσει. Ζητώ προκαταβολικά τη συγκατάβαση όσων...(πως να σας χαρακτηρίσω τώρα?) ...τολμηρών, ας πω τολμηρών, το διαβάσουν.

Ένα από τα καλά του γραπτού λόγου είναι το δικαίωμα της επιλογής.
Για ποια επιλογή μιλάω;
Για την επιλογή του υποψήφιου αναγνώστη να σπαταλήσει ή όχι χρόνο και φαιά ουσία στο εκάστοτε ανάγνωσμα.
Είναι μια μορφή ελευθερίας κι αυτό να ξέρεις ότι δεν δεσμεύεις κανένα αλλά ούτε κινδυνεύεις και να σε διακόψει ο άλλος άκομψα γιατί έχει βαρεθεί τις αηδίες σου..όπως θα μπορούσε να συμβεί στον προφορικό λόγο.

Ανούσιο όμως το θέμα..προχωρώ

Επηρεασμένη φανερά από το blog του πρόσφατου επισκέπτη μας κυρίου κυρίου αποτέτοιου έχω να κάνω μια δήλωση ή καλύτερα να αναδημοσιεύσω την δήλωση κάποιου άλλου σοφού (αν και δεν γνωρίζω ακριβώς ποιος είναι και όποιος γνωρίζει παρακαλείται να με διαφωτίσει)
"Η βλακεία είναι ανίκητη"
Μεγάλη κουβέντα..και απίστευτα βαθυστόχαστη καθώς και σοφή.
Η βλακεία είναι όπλο ισχυρό για αυτούς που την κατέχουν..
αλλά γίνεται ακόμα ισχυρότερο στα χέρια έξυπνων ανθρώπων.

Ουσιώδες το θέμα αλλά συνεχίζω να προχωρώ

και καταπιάνομαι με την τρέλα (που εγώ θα ήθελα να την γράφω τρέλλα όπως μου την είχαν μάθει στο δημοτικό αλλά ο ορθογραφικός έλεγχος του υπολογιστή μου λέει ότι πρέπει να την γράψω με ένα λάμδα..αλλάζουν οι καιροί..) θεωρούσα ότι είχα κάνει τουλάχιστον διδακτορική διατριβή επί του θέματος αλλά αναθεωρώ όπως έκανα και με πολλά άλλα τελευταία. Η τρέλλα (έτσι με 2 λάμδα κι ας την υπογραμμίζει!) έχει πολλά πρόσωπα και είναι πολλά πράγματα. Η τρέλλα είναι δημιουργική είναι καταστροφική είναι αστεία είναι τρομαχτική είναι πολλά και τις αρέσει πολλές φορές να ντύνεται με περικοκλάδες και να σουλατσάρει στους δρόμους ψάχνοντας πεινασμένα για το επόμενο θύμα της.

Τρελό απλά το θέμα αλλά..συνεχίζω να προχωρώ.. ή μήπως να σταματήσω εδώ..μήπως καταχράστηκα την προαναφερθείσα ελευθερία?
Γιατί καλή η ελευθερία αλλά όταν δεν την διαχειρίζεται κανείς σωστά
τείνει να γίνει ασυδοσία.
Οπότε σταματώ.

Mυαλά στα κάρβουνα: Τι σου κάνει η ζέστη...... μάνα μου!

Το λοιπόν, κάποιες δεκαετίες πριν το λιωμένο μου μυαλό θα μπορούσε να γίνει μοντέλο του Νταλί. Τώρα, το μόνο που μου μένει είναι το αγαπητό μου ίντερνετ. Στερείται δόξας σε σχέση με την πλασματική παρελθοντική μου προοπτική (τι λές μάνα μου;), αλλά δε στερείται διασκέδασης.
Όταν έχει λιώσει το μυαλό σου, σκάσε στα γέλια και απόλαυσε το!

Και ενώ εκανα google για μυαλά στα κάρβουνα, λιωμένους εγκεφάλους κτλ. έτσι χαριτωμένα. η απάντηση ήρθε θεόσταλτη!

Φρικηπαίδεια, φίλες και φίλοι!!!!!!
Σας παρουσιάζω το Σύνδρομο Εκρηγνυόμενης ΚεφαλήΣ, ΣΕΚΣ

Άι κουόουτ (μεγάλη η χάρη του!):

"Προϊόντα που περιέχουν τσιπ ΣΕΚΣ

• Τα γαριδάκια Gee-fos
• Οι επεξεργαστές Intel Explodium
• Το περιοδικό Boomhouse
• Τα DVD της ταινίας Ο Πόλεμος των Άστρων
• Οι πίτσες Volcano (με πολύ καυτερή πιπεριά!)
• Τα λούτρινα αρκουδάκια
• Το τηλεκοντρόλ ενός στερεοφωνικού Sony-kai-kala
• Τα αυτοκίνητα Subaru Preza και Ford Ka-Boom
• Οι ημίγυμνες (ή ολόγυμνες) φωτογραφίες του Σάκη
• Το ΑΑΑΑΑΑΑΑΑ! (αν το διαβάσετε ολόκληρο)
• Η λίστα που διαβάζετε τώρα
• Το άρθρο που διαβάζετε τώρα
• Το site όπου βρίσκεστε τώρα
• Το ποντίκι και το πληκτρολόγιο που χρησιμοποιείτε τώρα
• Η οθόνη που κοιτάζετε τώρα
• Ο υπολογιστής που χρησιμοποιείτε τώρα
• Το σώμα στο οποίο βρίσκεται η ψυχή σας τώρα
• Ο πλανήτης όπου ζείτε τώρα
• Το σύμπαν όπου υπάρχετε τώρα."

Και πατάω το λήμμα ΑΑΑΑΑΑΑ!!!
Η χαρά μου δεν περιγράφεται!!!

Και μετά αυτό...

"Έχει εδραιωθεί επιστημονικά ότι η παρακολούθηση του "Ρετιρέ" προκαλεί και επιδεινώνει σοβαρά σωρεία νευροφυσιολογικών διαταραχών με ανυπολόγιστες συνέπειες που εκτείνονται σε βάθος χρόνου, εκτός βεβαίως από την σοβαρότερη απ' όλες, τον αιφνίδιο θάνατο από αηδία. Οι παρενέργειες αυτές περιλαμβάνουν, χωρίς να εξαντλούνται σε: ναυτία, διάρροια, τάση προς έμετο, σκοτοδίνη, μανιοκατάθλιψη, υιοθέτηση μηδενιστικών αντιλήψεων, ασυγκράτητη παρόρμηση εξόρυξης των οφθαλμών με κουταλάκι του γλυκού, επιληψία, αμόκ, σχιζοφρένεια, ακατανίκητη επιθυμία να συγγράψει κανείς διαμαρτυρία προς το Mega με αίμα από τις ίδιες του τις φλέβες για μελάνι, απάθεια, ανεξέλεγκτη σιελόρροια, αναστροφή των οφθαλμών και σύνδρομο εκρηγνυόμενης κεφαλής.

Τα σχετικά πειράματα έγιναν σχεδόν εξολοκλήρου σε ανθρώπους κατόπιν διαμαρτυρίας του Κινήματος για τα Δικαιώματα των Ζώων, που κατήγγειλε ως υπερβολικά βάναυση την υποβολή ευαίσθητων όντων σε τόσο οδυνηρές συνθήκες (είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο μέσος τηλεθεατής στερείται ουσιαστικά αυτο-συνείδησης, αν και ορισμένοι φιλόσοφοι έχουν υποστηρίξει το αντίθετο, χωρίς ιδιαίτερα πειστικά επιχειρήματα).

Η παρακολούθηση του "Ρετιρέ" δεν συνίσταται παρά μόνο σε περιπτώσεις ασθενών σε βαθιά κωματώδη κατάσταση - και τότε ακόμη, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη μόνο ως έσχατη μέθοδος ανάνηψης (θεραπεία σοκ)."

Και μετά αυτό...

"Μερικές Χρήσιμες Πληροφορίες για τον Τσακ Νόρις

1. Ο Τσακ Νόρις δεν κοιμάται. Περιμένει.
2. Ο Τσακ Νόρις έχει μετρήσει ως το άπειρο - δύο φορές.
3. Ο Τσακ Νόρις δεν φοράει ρολόι, γιατί ΑΥΤΟΣ αποφασίζει τι ώρα είναι.
4. Ο Τσακ Νόρις έδωσε στη Μόνα Λίζα το διάσημο χαμόγελό της.
5. Ο Τσακ Νόρις ανακάλυψε μια νέα θεωρία της σχετικότητας που συμπεριλάμβανε πολλαπλά σύμπαντα όπου ο Τσακ Νόρις είναι ακόμα σκληρότερος από αυτό (E=m*Τσακ Νόρις²). Όταν ανακαλύφθηκε από τον Άλμπερτ Αϊνστάιν και δημοσιεύθηκε, ο Τσακ Νόρις του έριξε γυριστή κλωτσιά στη μάπα. Σήμερα, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν είναι γνωστός ως Στήβεν Χώκινγκ...
6. Αν γράψετε τη λέξη "Τσακ Νόρις" στο Scrabble, θα νικάτε πάντα.
7. Τι περνάει απ' το μυαλό όλων των θυμάτων του Τσακ Νόρις πριν πεθάνουν; Το παπούτσι του.
8. Ο Τσακ Νόρις κάποτε έφαγε μια τούρτα πριν προλάβουν να του πουν οι φίλοι του ότι ήταν μια στριπτιζού μέσα.
9. Ο Τσακ Νόρις μπορεί να διαιρέσει με το 0.
10. Εν αρχήν ην το τίποτα... Ύστερα, ο Τσακ Νόρις κλώτσησε αυτό το τίποτα με γυριστή κλωτσιά στα μούτρα και του είπε "Άει χάσου". Αυτή είναι η ιστορία του σύμπαντος."

Και μετά η συνοπτική ιστορία των Ελ

"Η ΕΛ-λαδα δημιουργηθηκε απο τους Ελ οι οποιοι κατοικουν ακομα στην ΕΛ-λαδα. Οι Ελ εφτιαξαν ενα κρατος για να μην τους ξεφευγουν οι νεφελιμ.(και τα βριλ,μεγαλοι αντιπαλοι των Ελ). ΟΙ Ελ ειχαν δημιουργησει λαμπρο πολιτισμο μεχχρι που ηρθε ο κοντός Βασιλιά των Μακ-τσε-ντονιαν και κυριεψε την ΕΛ-λαδα.Μετα στην μαχη για την ωραια ΕΛ-ενη(πιθανοτατα η καταγωγη της ηταν Ελ) και μετα παραδωηκε η ΕΛ¨-λαδα στους Ντουρκους.(βλεπε.Ελ)Αργοτερα με την βοηθεια του Κωλοκοτρωνη ξανακερδισαν οι Ελ την ΕΛ-λαδα και ξαναδημιουργηθηκε η ΕΛ-λαδα. Τοτε οι Ελ εψαχναν εναν τρόπο να κοψουν το αγριογουρουνο χωρις να τσακονωνται.Και ετσι δημιουργηκε η ΕΛ-ληνικη Δημοκρατια..."

Και τέλος, τα πάντα

"Συχνα εμφανιζονται και ως αποκριση με τη μορφη ερωτησης σε διαφορους καθημερινουν διαλογους:

- Για να πραγματοποιηθουν τα ονειρα μου θα εκανα τα παντα.

- Ποια? Αυτα τα γλυκουλικα αρκουδακια?

- Αυτο το κινητο κανει τα παντα.

- Ποια? Αυτα τα γλυκουλικα αρκουδακια?

- Εσκασα απο το φαι, εφαγα τα παντα.

- Ποια? Αυτα τα γλυκουλικα αρκουδακια?

- Οι γυναικες οταν εχουν περιοδο ενοχλουνται με τα παντα.

- Ποια? Αυτα τα γλυκουλικα αρκουδακια?

Στη προκειμενη περιπτωση αρκει η ερωτηση να εχει "τα παντα" μεσα και η απαντηση καλυπτει καθε περιπτωση."

Αυτά, παλικάρια!
Κάποτε στη σχολή μας είπαν να αποφεύγουμε να γράφουμε ένα κείμενο που θα παρουσιάσουμε σε συνέδρια κτλ (ΜΟΥΧΑΧΑ!) με διαφορετικά χρώματα και προπαντως όχι έντονα! Γιατί θα προκαλέσουμε σύγχυση. Χρήσιμα πράγματα μας λέγανε!
ΑΛΛΑ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΜΟΥ ΠΕΡΑΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΝΑ ΓΡΑΦΩ ΚΑΘΕ ΓΡΑΜΜΑ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΧΡΩΜΑ ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ΤΡΕΛΛΑΝΩ...αλλά σας λυπήθηκα! ΙΣΩΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΦΟΡΑ ΝΑ ΜΗ ΔΕΙΞΩ ΤΕΤΟΙΑ ΕΛΑΣΤΙΚΟΤΗΤΑ!!! ΧΑ! So watch out!

Tωρα πρέπει να φύγω γιατί μάλλον έχω αφήσει κάτι στη φωτιά (δές τίτλο)... μμμ μυρίζει τέλεια!
ΒΥΕΕΕΕΕΕ!!!!

Ανούσια ανάρτηση

Τι κάνετε πουλάκια;;;Ερήμωσε πάλι η φωλιά μας...Μας φάγανε οι παραλίες,τα μπητσόμπαρα και οι διασκεδάσεις κι αυτό το καλοκαίρι...Πανάθεμά μας...Καμία έμπνευση δεν έχω... Αυτή η ζέστη θα με ξεκάνει...Ουφ....Βαρέθηκα...

15 μέρες μετά...

Aah-Boom!

Παιδική Ιστορία

Once upon a time there was a poor child,
with no father and no mother
And everything was dead
And no one was left in the whole world
Everything was dead

And the child went on search, day and night
And since nobody was left on the earth,
he wanted to go up into the heavens
And the moon was looking at him so friendly
And when he finally got to the moon,
the moon was a piece of rotten wood

And then he went to the sun
And when he got there, the sun was a wilted sunflower
And when he got to the stars, they were little golden flies.
Stuck up there, like the shrike sticks 'em on a blackthorn

And when he wanted to go back, down to earth,
the earth was an overturned piss pot
And he was all alone, and he sat down and he cried
And he is there till this day
All alone...

Okay, there's your story!
Night-night!

Georg Büchner (Woyzeck, <1837)

Ένας γλυκός μήνας

Περπατώ πάνω στο σώμα της άδειας πόλης και πόσο τη χαίρομαι αυτήν την ηρεμία της
σα σώμα γυναικείο που κινείται ράθυμα ξαπλωμένο κάτω από μια δροσερή σκιά ενός πεύκου
λίγα αυτοκίνητα λίγοι άνθρωποι λίγος θόρυβος λίγο άγχος ,για τους περισσότερους.
Όλα μικραίνουν τους καλοκαιρινούς μήνες και ειδικά αυτόν τον αγαπημένο και φλεγόμενο Αύγουστο.
Προφέρω το όνομα του και μου ρχεται μια γεύση καρπουζιού στα χείλη ανακατεμένη με αλμύρα

Τις μέρες γίνεται μπόμπιρας με κατάξανθες μπούκλες που τρέχει πάνω στην καυτή άμμο τσαλαβουτά σε καταγάλανα σαν τα ματιά του νερά και ξαπλώνει σε μια αιώρα με φουσκωμένη κοιλίτσα από φρούτα και ψάρια..αναβλύζει μια γλύκα αυτό το παραδομένο στον ύπνο παιδικό του πρόσωπο ..αλλά ακόμα και τώρα δεν παύει να κρύβει μια υποψία σκανταλιάς


Τα βράδια του γίνεται ένα μελαχρινό παλικάρι με ηλιοκαμένο δέρμα σπαστά μαλλιά πασπαλισμένα θαλασσινά αλάτια και δυο καστανά γλυκά μελαγχολικά μάτια καρφωμένα στον ουρανό ..τα βλέπει η σελήνη και γλυκαίνει και τους χαρίζει την πιο όμορφη ολόγιομη όψη της


Κι είναι μια ώρα..αυτή η ώρα μετά το ηλιοβασίλεμα και πριν σκοτεινιάσει η πλάση.. μετά το μπόμπιρα και πριν το παλικάρι..η πιο καταθλιπτική, η πιο μελαγχολική ώρα
που μένεις μόνος χωρίς το γέλιο του μπόμπιρα χωρίς το χάδι του παλικαριού
χάνομαι στα σοκάκια του μυαλού
βουλιάζω σ'αυτό το γαλάζιο και το μωβ τ'ουρανού
και αν και το ηλιοβασίλεμα έχει περάσει εμένα ο ουρανός μου φαίνεται φλεγόμενος ξανά
αλλά δεν είναι πυρκαγιά ..όλος ο ουρανός μια φλόγα
απλά μια φλόγα να αχνοφέγγει στα σοκάκια μου..
δεν βρίσκω τον δρόμο του γυρισμού..κι ας έριχνα σε όλη τη διαδρομή χούφτες άμμο

Ο μπόμπιρας θα την εξαφάνισε την άμμο μου..μια ακόμα σκανταλιά..
χαμογελώ κι εκείνη την ώρα με τραβάει από τη φούστα ένας άλλος μπόμπιρας κι επανέρχομαι ξανά στην ήσυχη Τσιμισκή