H Πολυάννα βάζει πλυντήριο.

«Ω, τι όμορφη λιακάδα!» αναφωνεί η ηρωίδα. Κρίμα τέτοια ευκαιρία να πάει χαμένη. Αυτομάτως αποφασίζει να βάλει πλυντήριο για να εκμεταλλευτεί τον υπέρλαμπρο ήλιο. Αδειάζει τις τσέπες των ρούχων, τα γυρίζει απ’ την ανάποδη για να μην ξεθωριάσουν, τα Διαχωρίζει στις 8 αποχρώσεις του γαλάζιου, του χρώματος του ουρανού και της θάλασσας που τόσο λατρεύει και τόσες φορές την έχουν συντροφεύσει στις ονειροπολήσεις της. Αλλά αφού είναι και οικολόγα αποφασίζει να τα βάλει όλα μαζί, μαζί και κάτι λίγα ροζ πον πον ρουχαλάκια. Ε, φυσικά είναι ρομαντικιά λέμε, ακόμα και την ταραμοσαλάτα μόνο με ροζ ταραμά τη ντερλικώνει. Ωστόσο, όπως ίσως ήδη έχουμε αναφέρει, είναι ένα καθημερινό απλό κορίτσι του σήμερα που παλεύει με τις καθημερινές αντιξοότητες του να είσαι μια ευαίσθητη ψυχή και μια δυναμική ύπαρξη ταυτόχρονα, σαν να λέμε βλάχικο γλέντι με βαν Μπιούρεν στην κονσόλα. Βρίσκει το αγαπημένο της απορρυπαντικό με άρωμα σκι του βουνού (το καλοκαίρι αγοράζει το αντίστοιχο σε άρωμα σκι της θάλασσας). Μέχρι να πλυθούν τα ρούχα στο υπερσύγχρονο πλυντήριο φτιάχνει ένα καφεδάκι και χαζεύει λίγο με τις κολλητούλες της στο msn (τι λες άνθρωπε μου! Η ηρωίδα δεν έχει κολλητούς, τι την πέρασες, καμιά ρεμάλω!). Μμμμ..έφτασε η ώρα για το μαλακτικό, το καλύτερο της. Παίρνει το καζολίν απ’ το ντουλάπι. Καλά ε.. φτιάχνεται μόνο που το αναγιγνώσκει: «Συχνά η σκληρή καθημερινότητα μας εμποδίζει να εκφράζουμε αυτά που νιώθουμε μέσα μας. Γι’ αυτό λοιπόν θέλουμε οι άνθρωποι να ξεπεράσουν τις αναστολές τους, το φόβο και τις ντροπές τους και να αρχίσουν να εκφράζουν ελεύθερα τα συναισθήματά τους. Γιατί δηλαδή να μην τραγουδάτε στο μπάνιο, να μην χορεύετε στο δρόμο, ή να μην αγκαλιάζετε τους φίλους που συναντάτε...Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι εάν ξυπνήσουμε τις αισθήσεις μας- την αφή, την όραση, την γεύση, την όσφρηση και την ακοή - θα μπορούμε να χαλαρώνουμε πιο συχνά. Το αίσθημα που δημιουργείται όταν ακούμε το γέλιο ενός παιδιού, μυρίζουμε φρεσκοκομμένο γρασίδι ή απολαμβάνουμε το ηλιοβασίλεμα... αυτές οι εμπειρίες δημιουργούν χαμόγελα, διώχνουν τις αναστολές και κάνουν τη ζωή μας ομορφότερη». Αυτές είναι φασίνες, όχι μαλακίες.
Βγαίνει λοιπόν κι αυτή στο πεντακάθαρο μπαλκόνι της με τα πολύχρωμα λουλουδικά και ανακαλύπτει ότι μπορεί να απλώσει άνετα όπου θέλει καθώς κανείς από τους γείτονες δεν έχει βάλει μπουγάδα. «Τι τέλεια!» σκέφτεται.

Α ρε πουλάκια, χάθηκε να' χατε ένα καζολίν στο σπίτι, ν' αρχίσω να τρέχω στα μπακάλικα θέτε;;;;