Δεν σας ξεχνώ

Δεν σας ξεχνώ..
Δεν ξεχνώ τίποτα..υπερβολή αλλά για αυτά που εννοώ δεν είναι καθόλου υπερβολή
Η μνήμη είναι ένα περίεργο πράγμα, πολλές φορές φτάνει σε σημεία μαζοχισμού ίσως και σαδισμού..σίγουρα όμως μαζοχισμού..κάποιες φορές
Άλλες πάλι όχι
Το ανθρώπινο μυαλό παίζει παιχνίδια, ένα πελώριο λούνα παρκ
και μια εικόνα έρχεται μπρος στα μάτια μου..εκείνου του παιχνιδιού με τον στόχο και τα βελάκια ή την καραμπίνα, διαλέγει ο καθείς τι θέλει και επιλέγει όπλο
Τα βέλη κρατεί το μυαλό μου μα ο στόχος δεν φαίνεται καθαρά
ίσως να φταιν' τα μυωπικά μάτια.. ίσως η ομίχλη που χει πέσει σήμερα σ'αυτό το λούνα παρκ
Δεν μπορώ να διακρίνω ποια είναι η κατάληξη της πορείας που ακολουθούν μετά τον αέρα
Σχίζουν τον αέρα ..το ακούω , αλλά τι έχω επιλέξει ως στόχο τους
Ποιό είναι το κέντρο..; και τι περιβάλλουν αυτοί οι ομόκεντροι πορφυροί του κύκλοι;
Δεν ξέρω ή δεν θέλω να ξέρω. 'Εχει διαφορά;
Κάποτε είχε..Κάποτε είχε;
Μου έχουν λείψει
Απλά και τόσο περίπλοκα.
Μια αντιφατική φύση αυτός ο υπάλληλος που μου δίνει τα βελάκια
με έναν τόσο αντιφατικό ύφος και μια αλλόκοτη συμπεριφορά
μου τα βάζει στις χούφτες σαν να μου τις γεμίζει λουλούδια..
Μα τι έχω επιλέξει για στόχο..?
Τον επέλεξα όντως εγώ ; Η μήπως τον επέλεξε αυτός ο περίεργος υπάλληλος και το έκανε να φανεί σα να 'ταν δικιά μου επιλογή ;
Τέλεια ευστοχία απόψε..ο υπάλληλος χαμογελά και παίρνει το δώρο.