That can only mean one thing.And I don't know what that is...


Δευτέρα 16 Ιουνίου 2008

Η πρωταγωνίστρια και τα λοιπά


Ένας πράσινος καναπές σε ένα δωμάτιο με τοίχους φτιαγμένους από άμμο στάχυα στα καφετιά βάζα.. σπόροι σιταριού γύρω από τα κεριά με το άρωμα κανέλας πάνω στο χαλί από αγριόχορτα πέτρες γκρι σα βότσαλα μεγάλα φτιάχνουν διαδρόμους που οδηγούν σε φωτογραφίες στον ρευστό τοίχο..φωτογραφίες δικές της φωτογραφίες με αυτήν την πρωταγωνίστρια του έργου μου και άλλους δεύτερους χαρακτήρες
"ax auta ta deutera atoma exoun ton prwto logo ta atima'' μονολογεί καθώς κοιτά ένα τέτοιο και τότε βάζω αυτό το άτομο να της ψυθιρίσει από τα ηχεία του υπολογιστή της και μέσα από την εκπομπή που ακούει ''..αυτά μπουμπούκι μου μπορεί να καθορίζουν τις κινήσεις, τα αισθήματα ,τα βλέμματα, το τι νιώθεις αλλά δεν είμαστε εμέις η πρωταγωνίστρια..''
H πρωταγωνίστριά μου είναι από ένα άλλο υλικό πολύ πιο ευγενές από αυτά που χρειάστηκαν για να φτιάξω αυτά τα δεύτερα πρόσωπα.
Κοιτάει βαθιά τη φωτογραφία που κρατά στα λευκά της δάχτυλα με αυτά τα μάτια της που γίνονται ένα με τα αγριόχορτα..νιώθεις σαν την κοιτάζεις πως το χαλί της φτιάχτηκε μια μέρα που η λύπη είχε ποτίσει κάθε κόκκο άμμου , κι η πρωταγωνίστρια είχε αγκαλιά την ίδια φωτογραφία και πράσινα ποτάμια αναβλύζανε από τα δύο της μάτια .. πλημμυρίζοντας τον χώρο..στροβιλίζοντας την μέσα του..ξεπλένοντας ότι την πόνεσε διώχνοντάς το μακρυά κι έπειτα σιγά σιγά την άφησε απαλά στον καναπέ κι αυτό υποκλίθηκε στην ομορφιά της και μαγεμένο έμεινε μια ζωή στα πόδια της ξαπλωμένο..να προφυλάσσει κάθε βήμα της.
Σε κάθε θρόισμα τάνέμου τα στάχυα τραγουδούν λικνίζοντας το εύθραυστο κορμί τους
κι αυτή τα κοιτά με μια μητρική σχεδόν αγάπη πίνοντας ακόμα μια γουλιά από το γλυκόπικρο ποτό που χει στο ποτήρι ...
ένα ποτό που μάζεψε σταγόνα τη σταγόνα του χρόνια τώρα για να μπορεί τούτη τη στιγμή να κάθεται εδώ και να το απολαμβάνει ενώ τα στάχυα της τραγουδούν
Το σώμα της μυρίζει αγριολούλουδα κονιάκ και καπνό ..κι αυτό το θυληκό άρωμα ένα άρωμα αυθεντικής εύθραστότητας και δύναμης μαζί μένει από όπου περνάει..μένει σε ότι αγγίζει σαν ευλογία, σαν δώρο μιας αληθινης πρωταγωνίστριας σε αυτά.. σε αυτούς ..
Τα μαλλιά της τα ξανθά ανεμιζουν με τη θαλασινή αύρα μισοκρύβοντας το πρόσωπό της φτιάξαν τότε..γίνονται ένα τώρα με τους τοίχους σκορπίζοντας άμμο..


2 σχόλια:

BloodByTheJukebox είπε...

Το διαβασα χθες βραδυ αλλα ξεχασα να αφησω σχολιο! Οπως ειπα και στη chaos: "WOW"! Λιγο ξενοφερτο σχολιο αλλα δεν εχω τι αλλο να πω!

neraidoskonismenh..darling είπε...

:)