Φόρεσε ένα φουλάρι από πεταλούδες ,μάζεψε ψηλά με ένα αστέρι τα μαλλιά, άνοιξε την πόρτα και περίμενε να περάσει το πρώτο σύννεφο για να ξεκινήσει ξανά
αλλά με 58% υγρασία πού να πάει;το κεφάλι της πήγαινε να σπάσει τα μάτια της έκλειναν κι ''Ο εραστής'' περίμενε στο κρεββάτι,ο Κινέζος λιγουρευόταν τα ζουζούνια της κι η μόνη ανθρώπινη ύπαρξη τα δυο πράσινα ανθρωπάκια,πάντα πρόθυμα για προ-πρωινές σουρρεάλ κουβέντες....Το ένα να παλευέι με το βασίλειο των ζώων στα χαρτιά και το άλλο με τον ξανθούλη σκορπιό μέσα στο κουτί...
Kαι σε μια μάχη που ο ένας έχασε, αφήνοντας τρόπαιο το σώμα του, ο άλλος τι κέρδισε; Ενα κουφάρι και καθόλου ψυχική ηρεμία. Εξαφανίζοντας τα σημάδια, η μέρα χαράζει και η άυπνη νύχτα παύει να είναι άυπνη γιατί παύει να είναι νύχτα. Με παραισθήσεις στο κορμί από το ήδη φάντασμα του εχθρού, εύχεσαι η παράλληλη μάχη του συντρόφου πουλιού με το βασίλειο των ζώων να στεφτεί με μεγαλύτερη επιτυχία από τη δική σου.
That can only mean one thing.And I don't know what that is...
Τετάρτη 18 Ιουνίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου