That can only mean one thing.And I don't know what that is...


Σάββατο 14 Ιουνίου 2008

Ενας ουρανός αλμυρός πάνω από μια μωβ θάλασσα


Ξαναφορώ το νεραιδοσκονισμένο μου φουστάνι .. μπαίνω ήσυχα στον κήπο σου και γεμιζω τις τσέπες μου με άνθη γαρδένιας
Τώρα είμαι έτοιμη να γυρίσω στην θάλασσα, να ξεκινήσω καινούρια ταξίδια.
Κατεβαίνω προς την ακρογυαλιά τούτη τη ιδιαίτερη στιγμή
που η μέρα χαιδεύει με τα κόκκινα φουστάνια της το μπλε βελούδινο μάγουλο
της νύχτας
και βάφουν μωβ τη θάλασσα έτσι όπως πέφτουν ανάμικτα μέσα της οι ψίθυροί τους και τ'αγγίγματα..
κι ο ήλιος τυλίγεται μέσα σε σύννεφο ξαπλώνοντας σ'ένα βουνό για νάπολάυσει εκείνο το ολοστρόγγυλο χλωμό πρόσωπο της σελήνης που ξεπροβάλει δειλά..
ζαβολιάρικες χρυσές ηλιαχτίδες ξεγλυστρούν απ'το σύννεφο αρπάζουν
ασημί κλωστές από το στεφανάκι που φορεί στο κεφάλι η σελήνη
και μετά από ένα ξέφρενο χωρό κουλουριάζονται πάνω σε κολώνες ,δίπλα στη θάλασσα ,πάνω σε σπίτια και γεμίζουν την πόλη ασημί και χρυσά λαμπάκια..
Τούτη την ιδιαίτερη στιγμή κατεβαίνω στην ακρογυαλιά,
βουτάω τα πόδια μου στ'αλμυρά μωβ νερά βυθίζω τα χέρια μου στην άμμο και γεμίζω τις χούφτες μου κι ύστερα..ανοίγω σιγά σιγά τα δάχτυλα αφήνωντας τους κόκκους της να κυλήσουν αργά σαν διαμαντάκια ενώ τα μάτια μου δεν χορταίνουν να κοιτούν αυτή την ομορφιά που ξετυλίσεται μπροστά μου και τα ανοίγω διάπλατα για να μαζέψω όσο το δυνατόν περισσότερα ψιθυρίσματα περισσότερ αγκαλιάσματα περισσότερο μωβ περισσότερες ασημένιες κλωστές και χλωμά στρογγυλά πρόσωπα περισσότερες ηλιαχτίδες άρπαγες περισσότερα περισσότερα..για να ρθω να στα ψιθυρίσω και να δω το πρόσωπο σου να λάμπει όπως λάμπει το δικό μου τούτη τη στιγμή
Κι έρχεται η νύχτα ..με πλούσια αριστοκρατικά μπλε πέπλα φέρνοντας βόλτες νωχελικά με ένα ποτήρι μαρτίνι στο χέρι σε ένα βελούδινο σκηνικό γεμάτο ακριβά σκούρα μπλε υφάσματα όλων των ειδών και με τα μαύρα μάτια της τα υγρά που κοιτάν κατευθείαν μέσα στη ψυχή σου.
Ένα σκηνικό θεατρικό που ανεβαίνει κάθε βράδυ ένα σκηνικό μεγαλόπρεπο όπως αρμόζει σε αυτήν την πρωταγωνίστρια..σαυτην, τον ορισμό του θηλυκού που ποιόν δεν γοητεύει ..που ότι ακουμπά στα πέπλα της κι ότι αγγίζουν τα μακρυά της δάχτυλα μέσα απ'τα γάντια της γίνεται μαγικό και παίρνει μια θέση στα όμορφα παραμύθια που αφηγείται..
Και κάθε νύχτα έρχομαι έξω απ'το παραθύρι σου με ένα πουγκί γεμάτο γιασεμιά απ'τον κήπο μου και τ'αδειάζω στην αγκαλιά μου και κάθομαι και κρυφακούω τα παράπονα που κάνεις στον ουρανό και μαζεύω μία μία τις διάφανες αλμυρές σταγόνες που πέφτουν απ'τα μάτια σου και τις βάζω στο πουγκί..και σαν γαληνέψεις και σε πάρει ο μορφέας στις αγκάλες του, αφήνω τα γιασεμιά στο περβάζι σου και παίρνω τον δρόμο του γυρισμού σπέρνοντας στον ουρανό τη διάφανη αλμύρα σου να φωτίζει το δρόμο μου και το δρόμο κάθε διαβάτη..



5 σχόλια:

chaos-monde είπε...

ti wraios o kosmos pou perigrafeis?pou einai omws re darling???????????

chaos-monde είπε...

mas eixes leipsei ki esu ki oi skones sou.ftiakse mas ki allo.xexe!!!!

neraidoskonismenh..darling είπε...

εδώ είναι..δε χάθηκε ποτέ..
απλά μερικές φορές σηκώνει αέρηδες
όπως στη θεσσαλοτνίκη για να καθαρίζει η ατμόσφαιρα και να παραμένουν τα χρώματα λαμπερά κι εικόνες καθάριες..
κι οταν σηκώνεται αυτός ο αέρας οι κόκκοι της άμμου ξεμυαλίζονται τα ξερά φύλλα του μεγάλου πλάτανου της πλατείας τις παίρνουν στο κατόπι και σηκώνεται κι η σκόνη από το φουστάνι και στήνει χορό τρυγύρω τους..
Μέσα σαυτό το πανηγύρι δεν είναι λογικό να μην διακρίνεις καθαρά τον κόσμο τούτο...?

chaos-monde είπε...

mpaa...allo einai tp panhguri pou kruvei auton ton kosmo, alla as mh xalasw tis eikones sou darling:((((((

neraidoskonismenh..darling είπε...

afierwmeno se osous pairnoun meros
stis nyxtes stis hliaxtides stis akrogyalies se sena se mena se keinh sto mwv sto mple sto xryso sto ashmi sto kokkino ston hlio sth selhnh stis 8eatrikes skhnes sta dakrya sta giasemia kai stis gardenies stous diavates kai sta martini..