Είχα μια φίλη

Είχα μια φίλη που ζούσε δυό ζωές. Ζούσε δυο παράλληλες ζωές.
Μία μπροστά στον κόσμο, μια μαζί με τον κόσμο
και μια άλλη μόνη της, μια άλλη όταν ήταν μόνη της.
Με το που έμενε μόνη της λοιπόν άνοιγε την πόρτα του παραμυθιού ή έμπαινε απο το παραθύρι του ονείρου στο δικό της παράλληλο παράλογο σύμπαν. Καθόταν εκεί από λεπτά μέχρι ώρες ατελείωτες μέχρι να την γυρίσει ο κόσμος πίσω στην άλλη ζωή..και τότε φορούσε το χαμόγελο ενός φυσιολογικού ανθρώπου και τίναζε από πάνω της τα πέταλα από τα χρυσαλιφούρφουρα, που τόσο της άρεσε να μαζεύει στο παράλογο σύμπαν της, μη τύχει και την καταλάβουν.
Κι ήταν χαρούμενη με τους ιππότες, τις πριγκήπισσες ,τους δράκους, τα ξωτικά και τις νεράιδες της..και δεν ζητούσε τίποτα από τον κόσμο.

Είχα μια φίλη που της άρεσαν τα λουλούδια του πραγματικού κόσμου μα δεν έκανε ποτέ την κίνηση να τα κόψει είχε κι αυτή δικά της λουλούδια παράλογα κι όμορφα..μα τα λουλούδια του κόσμου κοβόταν μόνα τους για χάρη της και μπλέκοταν χωρίς να το ζητήσει στα δάχτυλά της και τότε αυτή τα έβαζε στο παράλογο σύμπαν της να τους ξεναγήσει στον κόσμο της αφού θέλανε αυτά τόσο πολύ να μπλεχτούν μέσα στο δικό της κουβάρι πως να μην μοιραστεί μαζί τους μετά τις χαρές της? Μα μόλις τα βαζε στον κόσμο της γινόταν σκόνη που την έπαιρνε μακρυά ο βοριάς.
Είχα μια φίλη.