To Μνημόσυνο - Ένα alternative καψουροτράγουδο

Παίρνω μια τζούρα απ' το τσιγάρο
μα μόνο μοναξιά φουμάρω
Δεκαέξι μέρες τώρα
μ'έχει πάρει η κατηφόρα
Μες τα μαύρα περπατώ
σαν την αδικη καταρα κυκλοφορώ
Κι όμως θα κλάψω στα σαράντα
και θα το κάψω ψεύτη άντρα
Θα πετάξω την πλερέζα
και θα πέσουν όλοι τέζα
Θα την πέσω στην ελίτσα
κι ας με στενεύει κι η φουστίτσα
γιατί έχω ταράξει τις τουλούμπες
μα όλοι οι άντρες μού κάνουν τούμπες
Άρπαξα και το κονιάκ
το'ριξα και στο μπλάκ τζακ
Το πρωι στα μνήματα
το βράδυ με τεκνά πρώτη στα κουνήματα
Θα σε κλαίω σαράντα μέρες
κι ας μη μου χες αλλάξει βέρες
Θα σε κλαίω και τις νύχτες
για τις χάρες που δεν είχες
αδειο το σπίτι παληκάρι μου
με ποιον θα μαλωνω εγω μαναρι μου
που μ' είχες πνίξει μες στα χρέη
κι άφησες μια ψυχή να κλαίει
μόνο πίκρες με κερνούσες
άντε και κανά ποτό
μόνο εσένα αγαπούσα
σ'αγαπούσα δαγκωτό
Θα πετάξω 'γω τα μαύρα
και θα βγω για παληκάρια
φτάνει τόσο κλάμμα πια
μου φυγε κι η μάσκαρα
Και δε θα σε φοβηθω ρε μάγκα,
αν σε δω θα φας μια φάπα.
Ούτε θα μου μπείς στη μύτη
παλιό κάλπικο ραδίκι.
Και πάνω στο αιωνία του η μνήμη
να'το εμπρός μου το χαμίνι
αγκαλιά με μια με μίνι
Η οργή ξεχύλισε
κι ένα δάκρυ κύλισε
'Αρχισε το κουτουλίδι
του'ριξα ένα καλαμίδι
κι άρπαξα απ΄το μαλλί
αυτήν την παρτσακλή
που μου΄φαγε το παλικάρι
πριν το πάρω καν χαμπάρι.